Na modrych głębiach jasnej, morskiej wody,
Jak ona z wiatrem, buja duch swobody,
Jak burza nad nią, grzmi nasza potęga.
Gdzie wiatr, gdzie fala, gdzie miecz nasz dosięga,
Tam dom nasz, państwo, łup naszej odwagi!
Mórz i flot berłem jest maszt naszej flagi.
Nam w dzikim życiu czuć wciąż, niespodzianie,
W każdym dniu nowość, szczęście w każdej zmianie!
O! Któż pojmie? Nie ty zniewieściały!
Co byś mdlał patrząc na wzburzone wały,
Nie ty, pieszczochu! Co wiek w zbytkach trawisz,
Śpiąc nie odpoczywasz, bawiąc się nie bawisz.
O! Któż pojmie? Prócz tych samych, którzy
Walczyli z falą rozszalałej burzy,
Tę pełność życia, ten war krwi co pali
Serce żeglarza na bezdrożnej fali,
Tę żądzę bojów, tę pewność zwycięstwa,
Ten szał, tę rozkosz wśród niebezpieczeństwa?
Gdzie trwożni rozpacz - my tryumf znajdujem,
Gdzie słabi mdleją - my żyjem i czujem
Czujem jak w piersiach krzepi się i wzmaga
Duch i nadzieja, siła i odwaga!
Nie strach nam śmierci...
Lord Byron "Korsarz"
